Στιγμές που φεύγουν...χάνονται για πάντα και παραδίνονται στη λήθη.
Ο χρόνος σκληρός και αδυσώπητος λένε...μπορεί...μπορεί να απαλύνει τον πόνο όπως όλοι λένε, όμως καθώς περνάει έρχεται και σου θυμίζει...πράγματα που έπρεπε να μένουν ξεχασμένα...μα που ποτέ δεν θα ξεχαστούν...και ίσως καλύτερα έτσι...και σου τρυπάει το μυαλό.
Και τότε έρχονται όλα ξανά...και ανακαλύπτεις χωρίς έκπληξη πως όλα παραμένουν εκεί.Ίδια κι απαράλλαχτα.Απλά περιμένουν...απλά προσπαθούν να σε βοηθήσουν και σπρώχνονται να χωρέσουν στις σκοτεινές γωνιές,στα σκονισμένα συρτάρια....τα πάντα ξαναγυρίζουν κάποτε. Να το θυμάσαι αυτό.
Καλοκαίρια που έφυγαν,ανέμελα ταξίδια,ο ήχος του ανέμου μέσα από τα φύλλα των δέντρων...η άμμος στα παπούτσια σου...οι πιτσιλιές της θάλασσας στο πρόσωπο σου...μια βόλτα.Ένα χαμόγελο.Ένα ηλίθιο περιστατικό...ένα ηλίθιο ''σ'αγαπώ''...
ένα τραγούδι...ένας γνώριμος δρόμος...μια γνώριμη ματιά...κάποιο λιμάνι κάπου κάποτε...
και η ζεστασιά από το αγγιγμά σου...ακόμα εκεί.Όσα χρόνια κι αν περάσουν...ακόμα εκεί.
Τα πάντα ξαναγυρίζουν κάποτε.Να το θυμάσαι αυτό αγάπη μου...