Εξαφανίστηκες...δεν υπήρξες. Ποτέ δεν υπήρξες. Τόσο βίαια...εξαφανίστηκες...
Να έχω άδικο που αναρωτιέμαι αν ποτέ πραγματικά υπήρξες...αν ποτέ υπήρξα κι εγώ μαζί σου...
Τελικά ήσουν ένα όνειρο. Άλλο ένα όνειρο μέσα σε ένα όνειρο. Κι όμως...κάπου,κάποτε δεν μπορεί...υπήρξαμε μαζί...και ξέρεις ε...λένε ότι τίποτα δεν χάνεται...ακόμα και το όνειρο. Κάπου θα ζει για πάντα και ναι. Θα συνεχίζει να υπάρχει αυτόνομα, ακόμη και χωρίς εμάς.
Καλή αντάμωση λοιπόν...Κ.Χ.