Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

ΚΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΘΑΥΜΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ

Και ποιός ορίζει το τέλος? Και ποιός ορίζει τις αντοχές? Και ποιός ορίζει τη δύναμη?
Μπορείς να βγείς νικητής...αρκεί να πιστέψεις...μερικές φορές αυτό και μόνο αυτό είναι αρκετό...να πιστέψεις...κάπου...και όλος ο κόσμος σου σε θαύμα θα αλλάξει....



''Είναι ωραία να πέφτεις, αν αντέχεις να πέφτεις ίσως μάθεις να πετάς τελικά...''


Κωνσταντίνος Καβάφης: ''Όσο Μπορείς''

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς' μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου

μες τις πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις,πηαίνοντας την,

γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντας την

στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.''

Η Σονάτα Του Σεληνόφωτος (μέρος 2ο)

http://http://www.youtube.com/watch?v=PNpw7gqogj0

Γιάννης Ρίτσος: Η σονάτα του σεληνόφωτος(Η Γυναίκα με τα Μαύρα) μέρος 1ο

http://http//www.youtube.com/watch?v=9EcZH_9bZYE

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ

''...το ξέρω πως είμαι αθάνατος καρδιά μου. Έτσι, μαζί περάσαμε τρισεκατομμύρια χειμώνες, κι άλλα τόσα καλοκαίρια, και μας περιμένουν ακόμη τόσα, κι άλλα τόσα, κι άλλα τόσα.
Ποιός από τους περαστικούς εαυτούς μου σου γράφει τώρα άραγε αυτές τις γραμμές?...''

Αν όλοι συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα από όσα βλέπουμε γύρω μας δεν υπάρχει αληθινά...αν καταλάβουμε ότι τα πάντα είναι εφήμερα...αν αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της στιγμής που είναι και το μοναδικό πράγμα που φευγαλέα και αυτό μπορούμε να αγγίξουμε...''ίσως τότε καταλάβουμε τον κόσμο...τους πάγους που λιώνουν στην Αρκτική και στελνουν τα κύματα εδώ στην παραλία, την πεταλούδα που πετάει στη Νέα Υόρκη και φέρνει τυφώνες στο Τόκιο...''
και ίσως εκεί βρούμε κάποιο νόημα στην αένεη αυτή αλληλοδιαδοχή προσώπων και γεγονότων...
''Πίνω στα κουρέλια όπου και να είναι,
και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που έτρεχε πάντα μακριά
και που ποτέ δεν ήρθε...
Και κάθε φορά τα πεθαμένα φύλλα σου φέρνουν την ανάμνηση μου
Μέρα με τη μέρα οι πεθαμένες αγάπες
Δεν σταματούν να πεθαίνουν...''

''Που πηγαίνουμε?...Πάντα προς το δικό μας σπίτι...''
NOVALIS

''A DREAM WITHIN A DREAM''

''Take this kiss upon the brow...
And,in parting from you now
thus much let me avow-
YOU ARE NOT WRONG WHO DEEM
THAT MY DAYS HAVE BEEN A DREAM
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day
In a vision or in none
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream...
I stand amid the roar
of a self-tormented shore
and I hold within my hand grains of the golden sand
How few!Yet how they creep
through my fingers to the deep
while I weep, while I weep!
O God! Can I not grasp them,with a tighter clasp?
O God! Can I not save one from the pitiless wave?
Is all that we see or seem but a dream within a dream...?