Πρέπει να είναι πολύ όμορφη η αίσθηση...του να σε αγαπάει κάποιος και να τον αγαπάς κι εσύ.Το να είσαι ακόμα στην αρχή. Όταν όλα είναι πολύχρωμα...πριν ξεκινήσουν να ξεθωριάζουν....έχω ξεχάσει πως είναι...και πλέον είναι κάτι που μοιάζει με ένα ακόμη άπιαστο θαύμα.

Και έρχονται στιγμές που συνειδητοποιείς ότι βρισκόσουν σε μια πλάνη.Οτι έκανες λάθος όταν πίστευες ότι τα λόγια των ανθρώπων είναι αληθινά . Όμως δεν ήξερες,ούτε και εκείνοι γνώριζαν, πως και οι ίδιοι ήταν θύματα της πλάνης αυτής. Το παρελθόν τρομάζει πάντα τους ανθρώπους. Αλλά τους ελκύει την ίδια στιγμή, γιατί ξέρουν πως εκεί βρίσκονται όλες οι απαντήσεις.
Αναρωτιέμαι αν κανείς τύχει και διαβάσει αυτές τις αράδες, θα καταλάβει τι πραγματικά εννοώ;

Σκιές ονείρων είμαστε. Τίποτε άλλο. Και όταν επιτέλους το καταλάβουμε αυτό,τότε ίσως σταματήσουμε να θαυμάζουμε τους εαυτούς μας στον πανάρχαιο και βρώμικο καθρέφτη.

Εξαφανίστηκες...δεν υπήρξες. Ποτέ δεν υπήρξες. Τόσο βίαια...εξαφανίστηκες...
Να έχω άδικο που αναρωτιέμαι αν ποτέ πραγματικά υπήρξες...αν ποτέ υπήρξα κι εγώ μαζί σου...
Τελικά ήσουν ένα όνειρο. Άλλο ένα όνειρο μέσα σε ένα όνειρο. Κι όμως...κάπου,κάποτε δεν μπορεί...υπήρξαμε μαζί...και ξέρεις ε...λένε ότι τίποτα δεν χάνεται...ακόμα και το όνειρο. Κάπου θα ζει για πάντα και ναι. Θα συνεχίζει να υπάρχει αυτόνομα, ακόμη και χωρίς εμάς.
Καλή αντάμωση λοιπόν...Κ.Χ.

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα είσαι εκεί...δεν ξέρω αν θα θέλεις ή αν θα μπορείς...θα το ήθελα όμως τόσο πολύ...η εικόνα σου σε μία άκρη...ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο...έστω και από εκεί που είσαι...και δεν έχει πια τόση σημασία το που είμαστε...αφού η ψυχή μας μπορεί να ταξιδεύει...
Άλλωστε ήθελα απλά να ξέρεις πως για σένα θα είμαι εκεί...κι αν με θυμηθείς και με μια ριπή ανέμου έρθεις να μου χαιδέψεις τα μαλλιά...θα είμαι ευτυχισμένη. Αληθινά ευτυχισμένη. Γιατί είσαι ο λόγος μου. Γιατί σε σένα το οφείλω.Ό,τι τίποτα ή πολύ ποτέ μου καταφέρω.
Σε αγαπώ όσο τίποτα.Και βαθιά μέσα μου ξέρω πως θα μου χαρίσεις ένα χαμόγελο, ίσως κι ένα γέλιο.Όπως κάποτε.Όπως τότε που όλα φάνταζαν τόσο δεδομένα και ας μην ήταν.
Ευχαριστώ Σ.Δ.

Κι όμως. Όσο κι αν δεν το πίστευα...τέλειωσε ό,τι έπρεπε να τελειώσει. Έγινε. Αυτός ο κύκλος έκλεισε μια για πάντα...αφήνοντας πίσω του ανθρώπους που ποτέ αλήθεια δεν ήθελα να αφήσω...όμως έγινε. Γιατί κάποια πράγματα δεν είναι στα χέρια μας αλλά φαίνεται να υπακούουν σε ένα σχέδιο Κάποιου-Κάπου-Κάποτε...Αφήνω πίσω αναμνήσεις που θα φυλάξω πολύ προσεκτικά σε ένα κουτί. 'Ενα κουτί που θα ανοιχτεί ξανά όταν έρθει ο καιρός μαζί με τη μακρινή μυρωδιά από κάποια άνθη που γεννήθηκαν γι'αυτόν ακριβώς το σκοπό. Να θυμίσουν σε Κάποιον-Κάπου-Κάποτε ό,τι αξίζει να ανακινηθεί, ό,τι αξίζει να ζήσει ξανά...με κάποιον τρόπο.
Ήρθε ο καιρός για ένα νέο ξεκίνημα. Καλό ή κακό δεν ξέρω. Όμως επιτέλους ξεκίνημα...

Άμα βρει κανείς τον εαυτό μου,

παρακαλείται να ειδοποιήσει...και να κρατήσει απόσταση ασφαλείας...