Πρέπει να είναι πολύ όμορφη η αίσθηση...του να σε αγαπάει κάποιος και να τον αγαπάς κι εσύ.Το να είσαι ακόμα στην αρχή. Όταν όλα είναι πολύχρωμα...πριν ξεκινήσουν να ξεθωριάζουν....έχω ξεχάσει πως είναι...και πλέον είναι κάτι που μοιάζει με ένα ακόμη άπιαστο θαύμα.

Και έρχονται στιγμές που συνειδητοποιείς ότι βρισκόσουν σε μια πλάνη.Οτι έκανες λάθος όταν πίστευες ότι τα λόγια των ανθρώπων είναι αληθινά . Όμως δεν ήξερες,ούτε και εκείνοι γνώριζαν, πως και οι ίδιοι ήταν θύματα της πλάνης αυτής. Το παρελθόν τρομάζει πάντα τους ανθρώπους. Αλλά τους ελκύει την ίδια στιγμή, γιατί ξέρουν πως εκεί βρίσκονται όλες οι απαντήσεις.
Αναρωτιέμαι αν κανείς τύχει και διαβάσει αυτές τις αράδες, θα καταλάβει τι πραγματικά εννοώ;

Σκιές ονείρων είμαστε. Τίποτε άλλο. Και όταν επιτέλους το καταλάβουμε αυτό,τότε ίσως σταματήσουμε να θαυμάζουμε τους εαυτούς μας στον πανάρχαιο και βρώμικο καθρέφτη.