Κάποιες φορές νιώθω τόσο κουρασμένη...μακάρι να είχα τη δύναμη να συνεχίσω να κάνω ευχές...είναι και αυτό κάτι μέσα στο απέραντα λευκό δωμάτιο...
όλοι ζούμε σε λευκά δωμάτια...απλά λίγοι έχουν την ανάγκη να βλέπουν χρώματα πια...κι έτσι δεν τους λείπουν...ή υποκρίνονται ότι είναι έτσι και εθελοτυφλούν γιατί φοβούνται να αναζητήσουν τα χρώματα...τι να είναι καλύτερο από τα δύο?
Μάλλον θα συνεχίσω να κάνω ευχές τελικά...