''...το ξέρω πως είμαι αθάνατος καρδιά μου. Έτσι, μαζί περάσαμε τρισεκατομμύρια χειμώνες, κι άλλα τόσα καλοκαίρια, και μας περιμένουν ακόμη τόσα, κι άλλα τόσα, κι άλλα τόσα.
Ποιός από τους περαστικούς εαυτούς μου σου γράφει τώρα άραγε αυτές τις γραμμές?...''
Αν όλοι συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα από όσα βλέπουμε γύρω μας δεν υπάρχει αληθινά...αν καταλάβουμε ότι τα πάντα είναι εφήμερα...αν αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της στιγμής που είναι και το μοναδικό πράγμα που φευγαλέα και αυτό μπορούμε να αγγίξουμε...''ίσως τότε καταλάβουμε τον κόσμο...τους πάγους που λιώνουν στην Αρκτική και στελνουν τα κύματα εδώ στην παραλία, την πεταλούδα που πετάει στη Νέα Υόρκη και φέρνει τυφώνες στο Τόκιο...''
και ίσως εκεί βρούμε κάποιο νόημα στην αένεη αυτή αλληλοδιαδοχή προσώπων και γεγονότων...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή