''Πίνω στα κουρέλια όπου και να είναι,
και σε αυτή την υπέροχη γυναίκα που έτρεχε πάντα μακριά
και που ποτέ δεν ήρθε...
Και κάθε φορά τα πεθαμένα φύλλα σου φέρνουν την ανάμνηση μου
Μέρα με τη μέρα οι πεθαμένες αγάπες
Δεν σταματούν να πεθαίνουν...''

''Που πηγαίνουμε?...Πάντα προς το δικό μας σπίτι...''
NOVALIS