Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα είσαι εκεί...δεν ξέρω αν θα θέλεις ή αν θα μπορείς...θα το ήθελα όμως τόσο πολύ...η εικόνα σου σε μία άκρη...ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο...έστω και από εκεί που είσαι...και δεν έχει πια τόση σημασία το που είμαστε...αφού η ψυχή μας μπορεί να ταξιδεύει...
Άλλωστε ήθελα απλά να ξέρεις πως για σένα θα είμαι εκεί...κι αν με θυμηθείς και με μια ριπή ανέμου έρθεις να μου χαιδέψεις τα μαλλιά...θα είμαι ευτυχισμένη. Αληθινά ευτυχισμένη. Γιατί είσαι ο λόγος μου. Γιατί σε σένα το οφείλω.Ό,τι τίποτα ή πολύ ποτέ μου καταφέρω.
Σε αγαπώ όσο τίποτα.Και βαθιά μέσα μου ξέρω πως θα μου χαρίσεις ένα χαμόγελο, ίσως κι ένα γέλιο.Όπως κάποτε.Όπως τότε που όλα φάνταζαν τόσο δεδομένα και ας μην ήταν.
Ευχαριστώ Σ.Δ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου